Sanki içimdeki yaramaz çocuk bir şeylerini kaybetmiş arıyor
Uzun uzun düşündüm neden diye kendime sorular sordum
Ama bir türlü aklıma gelmedi yıkıntılar altında kalmış umutlarım
Cevap veremedim içimdeki o yalnız nazlı ve yaramaz çocuğa
Anladım ki o çocuğun; zaman yolcuğunun içersinde büyüyüp
Aynı zaman da olgunlaşıp dünkü halini aramışım.
Çocukluğum çok zor dönemlerden geçti
Yazılarım bunun için hırçın Karadeniz dalgası gibi
Rıhtıma esen sert poyraz gibi
Babamın işe yaramaz oğluyum
Anamın gönlünde en büyük fırtınayım
Ben bir garip hırçın Karadeniz uşağıyım
Karadeniz gibi kara gözlerim hırçındır sözlerim
Sevdamsa soğuk, nemli, alabildiğine karanlık
Karadeniz akşamları gibidir
Türkülerim de saklıdır neşem ve hüzünlerim
İki dere arasındadır benim memleketim
Çayımın rengi memleketimin ismi
Yoktur dünyada bir eşi, bir benzeri
Suyu soğuktur yanan gönülleri ılıtır
Sanki gönlüm gibidir Karadeniz sahilleri
Hırçın dalgalar vurur o sert kayalara
Kendilerini parçalar gibi
Yosun kokar sahilleri çay kokar kadınların elleri
Ben hırçın şiirlerin kalemi
Yalnız annemin gönlündeki en büyük fırtına
Sevdam Karadenizlim gibi hırçın, yalnız kalemim.
BİR GÜN BELKİ
Bir sabah uyandığımda yanı başımda teninin kokusu olacakÇayımı belki de ilk o sabah keyifle yudumlayacağımEkmeği ilk defa o gün ikiye bölüp yiyeceğimSeni öpüp, koklamak İçin ilk o sabah kokular sürüp, tıraş olacağım.Yıllardır küs olduğum aynalarla barışacağımVe belki ilk o gün gazetelere, kitaplara bakmayacağımYaramaz çocuk sevincinde yanına oturacağımSaçını okşayıp elini tutacağım, gözlerine bakıp seni sevdiğimiSöyleyeceğimBelki sevdiğimi söylerken yılların hasreti gözlerimden akacakAma ben utanmayacağım, senin adımdan bile utandığın gibi…Akşama yakın seninle beraber deniz kenarına gidipGüneşin batışını seyredeceğiz, Güneş benim hasretim gibi sönerken…Senin başını belki omzumda hissedeceğimMehtaba yakın bir balık lokantasında yemeğimizi yiyeceğizSonra eve giderken sokaktaki çiçek satan çocuktan sana benzeyen bir karanfil alacağımEvin kapısını ilk o gece mutlu olarak açacağımİlk defa televizyonu o gece açmayacağımVe ben demlediğin çayı ilk o gece tadacağımBelki ilk o gece benim gözlerim erken kapanacakRüyalarda gördüğüm seni ilk o gece kollarımla saracağım ve hiç bırakmayacağım…Bunlar belki bir gün olacak sevdiğimBen bekliyorum…
Emrah Dündar
YAR GELSE
Yar söylese kulaklarım sağır olmadan beni nasıl sevdiğini
Yar tutsa elimi okşasa saçımın telini aklar düşmeden uçlarına
Yar olsa akar su akıp gelse,rüzgar olsa esip gelse
Sıladan mektup olsa buram,buram hasret kokup gelse
Yar gelse,Yar gelse, bir kere ömrü bahar'a katıp gelse
Yar gelse,yar gelse, yar gelse
Ecel ömre son vermeden
Azrail ömür kapısından içeri buyurmadan
Bu canı canandan ayırmadan
Şu teni soğutmadan, bedeni toprak almadan
Yar gelse, yar gelse
Dostlar ağıtlar yakıp ağlamadan
Yasinler,fatihalar okunmadan
Yar gelse, yar gelse
Bülbül'ü gül'le katıp gelse...
Emrah Dündar
bu sadece bir şiir dir.
Sadık kaldılar mı size hey oy verenler
Kimi türban namusum dur dedi.
Kimi şehitler üzerinden politika yaparken, zamanında apo’yu yakalayıp imralıda beslemeye başlamadı mı?
Kimisi de pkk yandaşlarını affedip üstümüze salmadı mı?
Neyse banane bunlardan, bunlar senin eserin hey oy veren!
Ekonomin yıllardır ,canavarlarla boğuşuyor
Zamlar, vergiler birbirini kovalıyor.
Esnaf kan ağlıyor, borcun’ dan esnafla aranda uzun koşuşturmalar oluyor.
İş veren işçi oluyor,işçi ise in cinle top oynuyor,
yabancı sermaye bayram ediyor
Avrupa birliğine giriyorduk ya!
Artık gerek yok onlar topraklarımıza paralarıyla satın alarak bize giriyorlar.
Çanakkale den giremediler,şimdi Avrupa uyum yasalarıyla giriyorlar.
Bizim evlatlarımız,türbanlı diye okullara alınmazken!
Kimisi türban namusum diyip, senden oyu alıp.
Kendi namusunu Avrupa da okutuyor, senin namusunu yasağa bırakıyor.
Kimisi yök arka çıkıyor, el altından devleti soyup medyacılara para yağdırıyor.
Hey oy veren bunlar senin eserin….
Engelli insanlara maaş verdiler çok güzelde , ama engelsiz yaşam vermediler
Ayda 210 ytl engelliye layık gördüler,kendilerine 7 bin ytl
Engellilerden engelleri fazla mı? Sorarım sana hey oy veren!
Memura yüzde üç, emekliye yüzde iki, öğretmene yüzde dört…
Ama kendilerine ve yandaşlarına yüzde yüz zam çünkü onu sen seçtin,hey oy veren!...
Bu yüzden kimseye oy yok benden
Ve bunlar senin eserin hey seçmen.
SEVDİĞİM
Sevmek kolay değilmiş sevdiğim
Eller sevdiğiyle yan yana,kol kola dolaşıyor
Vurulan kurt gibi kanayarak onları seyrediyorum
Düşünüyorum biz de onlar gibi yan yana kol kola olabilirdik
Ama sen olmaz dedin sesimi çıkartmadım
Mecnun, Kerem, Ferhat olmayı kabullendim
Beni düşünme sevdiğim şimdi ne olurum diye
Uğruna çöller,yollar mı aşmam?
Ruhumu teslim alacak dağlar mı delmem?
Canımsın, cananımsın söyle sevdiğim senin için hangisini yapayım
Uğruna cenkler yapayım,destan olayım; sen söyle ben olayım.
Sevdiğim beni düşünme sen varsan, ben varım.!
Ellere gidersen ben kahrolurum
Nazlım,sılam sevdiğim sensin.!
Su gibi sana susamışım, yağmur ol yağ üstüme
İlk ben senin sevdanda akşamcılar gibi sarhoş olmuşum
Nihayet sevdiğim; ben seninle var olup, yok olmuşum sevdiğim…
13 şubat 2004
saat/akşam : 18.35
poetblackland@hotmail.com
şiir
Anamsın, baba ocağımsın
Nazlı sevdamsın Anadolu’m
Aşıklar seni söyler, yiğitler seni yaşar.
Dağların da efe olsam Anadolu’m
Ormanlarında Manisa tarzanı olsam
Leyla olsan, seni her taşında arasam
Ufukta sana gelen göçmen kuş olsam
Mevsimsiz yağmurun olsam Anadolu’m
Sana ağıtlar yakan,uğruna can veren yiğidin olsam
Efelerinin elindeki kurşun olsam Anadolu’m
Ve seni benden almaya çalışan namerdi vursam
Dağlarının eteklerinde şahadetti tatsam Anadolu’m
Adınla anılan yiğitlerinden olsam
Mendilimi ıslatıp, kana kana içsem suyundan Anadolu’m
Ben seninle var olup, yok olsam Anadolu’m.
Tarih:05.11.1999
Benim için dedem dosttan öte yeri vardı
Onun içinde sonsuz derya vardı
O derya da Allah tan başka kimsesi yoktu
Bir de ben vardım bana her şeyini söylerdi
Ana ve babasını kaybettiğinde yanan
Kardeşlerini kaybettiğinde biten dedemdi
Evlat acısını çekendi ama evlatlarını böyle seven baba yoktur bana göre
Annemi annesine benzetirdi bana göre hasretini dindirirdi.
Bir de küçük kızı şükran’ı vardı
Adana’ya gelin verdiği için pişman olduğunu belli ederdi.
Bir de hanımı Fatma hanım vardı, Onunla yaşlılığında gezmeyi isteyen dedemdi
Hep ret cevabını alırdı, kader hep dedemi yalnız bırakmadı mı?
Bir oğlu Hasan vardı, dedemi melek gibi adamı kızdıran oğlu idi.
Bir de Metin vardı, Dedemin ölen evladının tek hatırası, tek umudu Metini doktor görmek isterdi.
Bir de Nurhan’ı ve Kadriye’si vardı kardeşleri gibi severdi dedem onları.
Dedem ve ben ; dedemin oğlu tek dostu her şeyi bana dedem öğretti
Okumayı ve hayatı…
Okumam için Ankara ‘daki evini satıp anneme araba alacaktı
Ne zaman dedem gülmeye başlasa kader olmaz derdi.
Bu seferde kader dedeme olmaz dedi
Ne Metinin doktor olduğunu gördü
Ne de benim arabayla okula gittiğimi
Tarih 04,01,1993 hayatta en iyi dostumu kaybettim.
Ve dedemin istedikleri oldu, Metin doktor oldu.
Ve ben hala okuyorum…
ELVEDA
ELVEDA...
Gözlerinize bakıp sizleri anlarız
Gama,kedere boğsanız bizi, size bir laf bir söz söylemeyiz
Kimimiz yollara düşüp yanmış
Kimimiz sizin için dağlar delmiş
Kimimiz çöllere düşüp Leyla, Leyla deyip Mevla’yı bulmuş
Kimimiz dua edip sizden birini tahtıyla beraber önüne getirtirmiş
Kimimiz yollarda bir ömür sormuş dağa,taşa,toprağa, gökte uçan kuşa.
Yüzünüzü görmek için kimimiz canlı, canlı otuz iki dişini çektirmiş
Kimimiz kapınızda kul köle olmuş.
Kimimiz şimdi beyaz sayfalara yazıyorsa sizi haykırıyorsa bunu da çok görmeyin çünkü ne yaptıysak sevdadan ve Allah’ın bahşettiği duygudan yaptık…
15 Mart 2007 Perşembe
saat: 10:36:28 .
